De Feestdagen en co.
Door: Alieke
Blijf op de hoogte en volg Alieke Vos
02 Januari 2016 | Brazilië, Novo Airão
Hallo allemaal,
Fijn 2016 voor jullie allen :D
Voor mij was 2015 top. Wintersport, Spanje, bruiloften, afgestudeerd, allemaal meer dan mooie momenten. Buiten de bijzondere momenten om heb ik ook genoten van de kleine dingen, lekker fietsen naar het station (bij mooi weer) en gewoon genoten van kleine dingen. Mooi is dat. Hopelijk hebben jullie dat ook en hopelijk mogen jullie dat in 2016 gewoon weer over doen. Een klein ding waar ik al van heb genoten is van de telefoongesprekken die ik heb gedaan op Nieuwjaarsdag, papa en mama en de anderen. Iedereen die ik heb gebeld klonk aangenaam verrast op het moment dat ik ze belde. Dat is toch mooi. Daarnaast was mijn Oud en Nieuw 5 uur later dan jullie Oud en Nieuw. Op het moment dat jullie elkaar een gelukkig Nieuwjaar wensten had ik het donderdagavond 7 uur en kwamen de boten net aan op het strand waar ik de avond zou verblijven.
Dat vergt een uitleg. Ik wilde Oud en Nieuw niet ‘gewoon’ in Novo Airão blijven en had bij gebrek aan betere ideeën bedacht dat ik wel naar Manaus kon. Dina vond dit idee minder goed (er bestaat een niet-interessante uitleg en zal jullie daar niet meebelasten) en ze stelde voor om het met haar te vieren, ze zou namelijk naar een afgelegen strand. Dat klonk mij bijzonder in de oren en mede daarom ging ik daar maar voor. Dat strand heeft een naam, namelijk: Kameleon, het ligt op een half uur varen van Novo Airão. Samen met Dina, Brena en een jongen van wie ik de naam niet weet (namen blijven lastig), zijn we ’s middags naar het strand gegaan om het een en ander voor te bereiden. Daar waar ik helpen kon deed ik dat maar dat was niet veel en dus lagen Brena en ik het merendeel van de tijd horizontaal, face up or face down (op de rug of op de buik). Het strand bestaat nu, maar met 2 maanden waarschijnlijk niet meer (regenseizoen). Er is dus niks, behalve zand. We gingen die kant op met een afgeladen speedboot. Afgeladen met bamboe en kaarsen en ik had geen idee waarvoor. Maar eenmaal daar, maakten we een cirkel van de bamboe stokken en kwamen daar kaarsen in, wat kleedjes erbij en BAM, mooie entourage. Tot dan had ik ook geen idee wie er zouden komen (wat overigens niet geheel onbelangrijk is voor een leuk Oud en Nieuw). Tot er om 7 uur (voor jullie 12 uur = 2016) 3 boten aan komen varen. Die boten hadden een trip gedaan zoals ik eerder heb gedaan. Een boot was van ‘mijn’ organisatie en ik kende de bemanning, dat was leuk. De bemanningen/bevrouwing van de andere boten was overigens ook goed, leuke gasten ook! In totaal 40 gasten + bemanning + ons maakt +/- 50 mensen. Mijn mooie 2015 zou met deze 50 worden afgesloten. Om 10 uur gingen we eten (was bedoeld voor na twaalven), er was bier, lekker muziekje, weinig licht = heeeeeel veel sterren, om 12 uur champagne, 2 liedjes live gezongen (door iemand met niet heel veel talent maar desalniettemin dapper dat hij het deed en live muziek is altijd goed), een wensboot met bloemen te water gelaten door Brena om 00:05. Al met al goed, op een ding na, geen feest daarna. De meesten gingen om half 1/ 1uur naar bed = chato (saai). Dat vonden Brena, Dina en die-jongen-van-wie-ik-de-naam-niet-weet gelukkig ook en dus vertrokken we rond 2 uur, terug naar Novo Airão. Daar was wel feest, ook op het strand maar dan niet afgelegen. Leuk feestje ook wel, zoals de tent in Hoogeveen, ons kent ons maar dan zonder tent en zonder jas. Ik had mijn tas die avond bij iemand in huis gelegd, toen ik naar huis ging was dat huis gesloten. Ik moest hem dus ’s morgens weer ophalen. Dat ’s morgens is niet gelukt maar aan het begin van de middag zou ik wel kunnen redden. Zij het niet dat voordat ik bij dat huis aankom, ik langs ‘familie’ kom (tante van Dina waar ik Kerst heb gevierd, daarover later meer), ik zwaaide en wilde doorlopen maar ik MOEST eten. OKEUJJJ, eu gosto. Dus uiteindelijk werd het halverwege de middag. Een neef van Dina heeft Wi-Fi, dat is vrij uniek hier, daar ben ik nog ‘even’ geweest aan het eind van mijn middag, jullie avond en heb ik contact gehad met het thuisfront (zie begin regels). Daarna nog even wat biertjes gedronken en gechilld en dat was mijn Oud en Nieuw en de eerste pagina van dit verhaal. Tjonge dat gaat weer hard.
Chronologisch in de omgekeerde variant, ik weet geen woord voor dat maar in ieder geval bedoel ik te zeggen dat ik terug ga in de tijd. En dan niet chronologisch trouwens, gewoon van nu naar toen naar even daarvoor en even daarna.
Voor Oud en Nieuw hadden we Kerst. Hopelijk hebben jullie ook allemaal goede Kerstdagen gehad, met een overvloed aan eten en drinken. Ik wel, de Kerst hier begint echt op Kerstavond, dan komt de familie samen, wachten ze tot 12 uur, gaan ze (we) in een cirkel staan, doet eentje een soort van gebed en dan wensen ze elkaar een fijne Kerst en is er feest. Een beetje zoals wij dat doen met Oud en Nieuw. Het gaat wel gepaard met veel (lekker) eten en drinken, zoals ik dat gewend ben van Kerst. Kerstavond zijn we ook uit geweest, muito bom. 25 December was er eigenlijk niet zo veel meer. We hadden taart en zijn gaan zwemmen, met zwemmen waren er ook anderen ook een jongen die uit Manaus komt en hier bij familie op visite was voor de Kerst, zijn ouders wonen ergens in het zuiden van Brazilië en daarom vierde hij het bij zijn oom en tante in Novo Airão. Na het zwemmen verveelde ik me zowaar een beetje en had bedacht om even in ‘de stad’ te gaan kijken, om even ergens wat te drinken en te eten. Bijna alles was dicht, ik had wel een bar gevonden, had net mijn biertje besteld wilde gaan zitten en toen kwam die jongen langslopen. Had ik toch nog een buddy. Dat ergens wat eten was verder mislukt. In plaats van dat de restaurants zijn afgeladen zoals we dat in Nederland kennen, was alles gesloten omdat het Kerst was. Frappant maar waar en dus gingen we met een lege maag naar huis waar gelukkig (voor mij in ieder geval) nog wel wat was. Daarna moest ik maken dat ik naar bed ging want voor 26 december stond een tripje naar Manaus op de planning. Met 2 miljoen inwoners is Manaus een echte stad. Ik keek er naar uit, even normaal winkelen en vanuit Manaus kun je een trip doen naar the meeting of the waters, het punt waarop de Rio Negro en de Amazone samen komen. En dit is bijzonder omdat beide rivieren (en ja het klinkt raar) ander water hebben. Rio Negro, staat voor Zwarte Rivier en heeft zijn naam te danken aan de kleur van het water. De Amazone staat voor zover ik weet nergens voor dus ik weet niet waaraan hij die naam heeft te danken maar de kleur van het water is zwart. Daarnaast is de Rio Negro warm en de Amazone (relatief) koud. Deze eigenschappen leiden tot het feit dat de dichtheid van het water van beide rivieren erg verschilt. De natuurkundigen onder u snappen wat dat betekent namelijk dat het water niet makkelijk met elkaar mengt. De verschillende kleuren van het water zorgen ervoor dat het niet-gemengde water goed zichtbaar is, je ziet het naast elkaar stromen. Die trip heb ik gedaan en je ziet het verschil heel goed, dat van die temperaturen was minder duidelijk, maar echt zwemmen mag daar niet. Dat zou gevaarlijk zijn, mede omdat de verschillende temperaturen voor waterkolken en zo kunnen zorgen. Deze trip ging gepaard met zwemmen met dolfijnen en een bezoek aan een indianen stam. Dat zwemmen met dolfijnen was echt lollig, het was niet zoals je vaak ziet in een afgezet stuk maar het waren echt wilde dolfijnen (die uiteraard wel door hebben dat ze vis krijgen en dus kun je je afvragen hoe wild ze echt zijn) maar afijn, wilde dolfijnen. En het waren er veel, ze zwommen wat onder je door en tegen je aan. Ik had mijn gopro mee, dus ik had mijn handen even boven het water. Die dolfijnen denken vervolgens dat dat vis is en dus was er een die mijn hand bijna wilde opeten. Ik gillen, iedereen kijken, en hij wilde maar niet weg dus ik in paniek haha dat was dom. Die Indianen stam was naar mijn idee wat aangedikt, malle pakkies aan en dansen en muziek maken. Alsof ze dat iedere dag doen, dat doen ze eigenlijk ook wel, maar dan iedere dag alleen voor toeristen.
Verder was Manaus erg leuk, ik kwam zaterdag 26 december aan (geen Kerst meer hier) en ik keek er naar uit om even lekker te shoppen, het was immers zaterdag. Maar tjonge wat een mensen, drukte overal. Ik heb veel leuke dingen gezien, pashokjes kon ik niet vinden of er stond een enorme rij. Vier keer had ik het idee om wat te kopen zonder te passen maar dan kwam ik bij de kassa en dan weer een enorme rij. Nou mij niet gezien: Tcauuu. Dan had ik ook nog echt een doel, want tot nu toe heb ik het alleen aan Linda en Robin verteld maar ik ben dus de oplader van de camera vergeten. Dat is vooral niet slim, ik dacht namelijk dat het gewoon een USB aansluiting was maar dat is dus niet zo en nu is de batterij leeg en kan ik hem niet opladen. Ik wilde dus graag een oplader kopen, dat kan niet in Novo Airão en dus was dat mijn doel in Manaus. Na tien telefoonwinkels/elektronicazaken was het niet gelukt en heb ik de moed opgegeven. Het was half 5 en ik kreeg wel wat dorst en trek. Van Ruy had ik de tip gekregen om in de bar tegenover het hotel wat te gaan drinken, dat deed ik. Na twee biertjes wilde ik gaan, toen er net iemand kwam vragen of ik niet bij hun team (2 vrouw en 1 man sterk) wilde zitten omdat ik zo alleen was. Dat heb ik gedaan, we hebben ook samen gedineerd, dan hadden we het plan om naar een samba club te gaan nadat we in onze hotels even zouden douchen. Volgens afspraak hadden we om 10 uur even contact, de meiden lagen allebei te slapen, heb ik met die man nog even een biertje gedronken en hebben we het plan om naar de Samba club te gaan met een dag uitgesteld. Zondag zou ik ook op de trip gaan en dus kwam het me wel goed uit dat ik lekker op tijd naar bed kon. Tijdens de trip bleken er tweetal te zijn dat in hetzelfde hotel was als ik. Het waren vrienden, een jongen en een meisje uit São Paulo, het meisje sprak gelukkig vrij goed Engels en ook die jongen kon wel een aardig woordje. Tijdens de trip hadden we al een paar biertjes gedronken en bij terugkomst leek het ons leuk om dat voort te zetten. Ik had nog met mijn ‘vrienden’ van de dag ervoor afgesproken, die zaten ook met andere vrienden al op het terras, wij zijn bij hen aangesloten en dus hadden we gewoon een ‘vriendengroep’. Uiteindelijk zijn we geëindigd bij bar do Armando (diezelfde als de eerste avond) de avond hebben we afgesloten op het dakterras van ons hotel met pizza. Al met al een meer dan geslaagde dag. Wel heeft het tripje Manaus dus geen kleren en geen lader opgeleverd, toch kijk ik tevreden terug op de reis.
Met dat ik dit aan het typen ben, is het bijna 9 uur ’s morgens, regent het, zit ik op het balkon en vliegt er een vogeltje naar binnen. Dat laatste had ik eerst niet gezien maar toen hoorde ik boem, even later nog eens, boem. Dus ik ga kijken, vliegt hij net precies nog een keer tegen een dichte (glazen)deur aan. En BAM, daar lag dat arme beestje op de grond. Ik heb hem opgepakt, wat foto’s gemaakt en nu 5 minuten later zit hij nog wat bedenkelijk om zich heen te kijken. Soort van hersenschudding denk ik.
De weekenden kom ik nog steeds goed door. Het weekend voor Kerst stond in het teken van Kerst. Ruy was er ook weer dat weekend. Donderdagavond een personeelsfeestje voor het personeel van het hotel. Het was in Flor de Luar, daar waar we ook vaak naar toe gaan om te zwemmen. Het was met eten en drinken, muziekje en met een Amigo Segredo. Soort van lootjes trekken. Je kreeg een briefje met een naam, voor die persoon moest je dan wat kopen. In de kantine hing een lijst waarop je een suggestie kon geven van wat je graag wilde hebben. Ik had er een hoed voor op het strand opgezet. Die heb ik gekregen =) Yeehh. Mijn geheime vriend, Kleber, een van de 4 partners van het hotel, had ook iets op de suggestielijst geschreven maar ik heb geen idee wat. Ik kon zijn handschrift niet ontcijferen en dus heb ik zelf maar iets bedacht. Hij zei dat hij er blij mee was, dus dat is fijn. Je moest zelf je cadeau weggeven en dat gaat zo: je staat voor de groep (personeel en introducees dus zo’n 50 man), geeft de persoon die je hebt een paar complimenten, noemt dan zijn/haar naam, die persoon komt naar voren, geeft je een knuffel, zegt bedankt en dan is die persoon aan de beurt. Ik moest dus Kleber naar voren roepen, in het Portugees, later hoorde ik dat dat wel werd gewaardeerd. En ze begrepen alles van wat ik zei 8-) (al was dat niet heel veel maar ze begrepen het en daar gaat het om). Verder duurde deze avond niet heel lang, niet om dat ze allemaal saai zijn. Later begreep ik dat het kwam omdat Ruy er was, hij is een beetje de ‘grote meneer’, mensen worden daar een beetje ongemakkelijk van en dus gaan ze eerder weg.
Dat was donderdag, vrijdag was er zo’n zelfde feestje (zonder Amigo Segredo) vanuit de foundation. Waarom ik daar perse naar toe moest dat weet ik eigenlijk niet, maar ik ben wel geweest, er is een aantal mensen die en bij het hotel horen en bij de foundation en dus had ik wel gezelschap van bekenden. Dit leidde dus weer tot een gezellige avond. Zaterdag was er nog een keer zo’n feestje en nu voor genodigden, relaties en kennissen van het hotel. Nu was er ook een dj, dat zorgt er voor dat het meer echt feest wordt in plaats van een receptie. Na dit feestje was er ook nog een feest ter ere van de 60e verjaardag van Novo Airão. Daar kwamen we dus wat laat aan maar dat gaf niks, tot die tijd hebben ze bingo gespeeld, nu is bingo niet heel vervelend maar ik treur er niet om dat ik dat heb gemist hehe.
Eigenlijk verdienen de feestdagen meer pagina’s. En eigenlijk heb ik meer te zeggen dan wat hier staat maar ik ken de stress in Nederland (nergens goed voor overigens) en daarom beperk ik mezelf tot maximaal 4 A4’tjes. Ik maar wat heb geknipt en geplakt naar een volgend document, iets om naar uit te kijken…
Tchau Amigos.
Fijn 2016 voor jullie allen :D
Voor mij was 2015 top. Wintersport, Spanje, bruiloften, afgestudeerd, allemaal meer dan mooie momenten. Buiten de bijzondere momenten om heb ik ook genoten van de kleine dingen, lekker fietsen naar het station (bij mooi weer) en gewoon genoten van kleine dingen. Mooi is dat. Hopelijk hebben jullie dat ook en hopelijk mogen jullie dat in 2016 gewoon weer over doen. Een klein ding waar ik al van heb genoten is van de telefoongesprekken die ik heb gedaan op Nieuwjaarsdag, papa en mama en de anderen. Iedereen die ik heb gebeld klonk aangenaam verrast op het moment dat ik ze belde. Dat is toch mooi. Daarnaast was mijn Oud en Nieuw 5 uur later dan jullie Oud en Nieuw. Op het moment dat jullie elkaar een gelukkig Nieuwjaar wensten had ik het donderdagavond 7 uur en kwamen de boten net aan op het strand waar ik de avond zou verblijven.
Dat vergt een uitleg. Ik wilde Oud en Nieuw niet ‘gewoon’ in Novo Airão blijven en had bij gebrek aan betere ideeën bedacht dat ik wel naar Manaus kon. Dina vond dit idee minder goed (er bestaat een niet-interessante uitleg en zal jullie daar niet meebelasten) en ze stelde voor om het met haar te vieren, ze zou namelijk naar een afgelegen strand. Dat klonk mij bijzonder in de oren en mede daarom ging ik daar maar voor. Dat strand heeft een naam, namelijk: Kameleon, het ligt op een half uur varen van Novo Airão. Samen met Dina, Brena en een jongen van wie ik de naam niet weet (namen blijven lastig), zijn we ’s middags naar het strand gegaan om het een en ander voor te bereiden. Daar waar ik helpen kon deed ik dat maar dat was niet veel en dus lagen Brena en ik het merendeel van de tijd horizontaal, face up or face down (op de rug of op de buik). Het strand bestaat nu, maar met 2 maanden waarschijnlijk niet meer (regenseizoen). Er is dus niks, behalve zand. We gingen die kant op met een afgeladen speedboot. Afgeladen met bamboe en kaarsen en ik had geen idee waarvoor. Maar eenmaal daar, maakten we een cirkel van de bamboe stokken en kwamen daar kaarsen in, wat kleedjes erbij en BAM, mooie entourage. Tot dan had ik ook geen idee wie er zouden komen (wat overigens niet geheel onbelangrijk is voor een leuk Oud en Nieuw). Tot er om 7 uur (voor jullie 12 uur = 2016) 3 boten aan komen varen. Die boten hadden een trip gedaan zoals ik eerder heb gedaan. Een boot was van ‘mijn’ organisatie en ik kende de bemanning, dat was leuk. De bemanningen/bevrouwing van de andere boten was overigens ook goed, leuke gasten ook! In totaal 40 gasten + bemanning + ons maakt +/- 50 mensen. Mijn mooie 2015 zou met deze 50 worden afgesloten. Om 10 uur gingen we eten (was bedoeld voor na twaalven), er was bier, lekker muziekje, weinig licht = heeeeeel veel sterren, om 12 uur champagne, 2 liedjes live gezongen (door iemand met niet heel veel talent maar desalniettemin dapper dat hij het deed en live muziek is altijd goed), een wensboot met bloemen te water gelaten door Brena om 00:05. Al met al goed, op een ding na, geen feest daarna. De meesten gingen om half 1/ 1uur naar bed = chato (saai). Dat vonden Brena, Dina en die-jongen-van-wie-ik-de-naam-niet-weet gelukkig ook en dus vertrokken we rond 2 uur, terug naar Novo Airão. Daar was wel feest, ook op het strand maar dan niet afgelegen. Leuk feestje ook wel, zoals de tent in Hoogeveen, ons kent ons maar dan zonder tent en zonder jas. Ik had mijn tas die avond bij iemand in huis gelegd, toen ik naar huis ging was dat huis gesloten. Ik moest hem dus ’s morgens weer ophalen. Dat ’s morgens is niet gelukt maar aan het begin van de middag zou ik wel kunnen redden. Zij het niet dat voordat ik bij dat huis aankom, ik langs ‘familie’ kom (tante van Dina waar ik Kerst heb gevierd, daarover later meer), ik zwaaide en wilde doorlopen maar ik MOEST eten. OKEUJJJ, eu gosto. Dus uiteindelijk werd het halverwege de middag. Een neef van Dina heeft Wi-Fi, dat is vrij uniek hier, daar ben ik nog ‘even’ geweest aan het eind van mijn middag, jullie avond en heb ik contact gehad met het thuisfront (zie begin regels). Daarna nog even wat biertjes gedronken en gechilld en dat was mijn Oud en Nieuw en de eerste pagina van dit verhaal. Tjonge dat gaat weer hard.
Chronologisch in de omgekeerde variant, ik weet geen woord voor dat maar in ieder geval bedoel ik te zeggen dat ik terug ga in de tijd. En dan niet chronologisch trouwens, gewoon van nu naar toen naar even daarvoor en even daarna.
Voor Oud en Nieuw hadden we Kerst. Hopelijk hebben jullie ook allemaal goede Kerstdagen gehad, met een overvloed aan eten en drinken. Ik wel, de Kerst hier begint echt op Kerstavond, dan komt de familie samen, wachten ze tot 12 uur, gaan ze (we) in een cirkel staan, doet eentje een soort van gebed en dan wensen ze elkaar een fijne Kerst en is er feest. Een beetje zoals wij dat doen met Oud en Nieuw. Het gaat wel gepaard met veel (lekker) eten en drinken, zoals ik dat gewend ben van Kerst. Kerstavond zijn we ook uit geweest, muito bom. 25 December was er eigenlijk niet zo veel meer. We hadden taart en zijn gaan zwemmen, met zwemmen waren er ook anderen ook een jongen die uit Manaus komt en hier bij familie op visite was voor de Kerst, zijn ouders wonen ergens in het zuiden van Brazilië en daarom vierde hij het bij zijn oom en tante in Novo Airão. Na het zwemmen verveelde ik me zowaar een beetje en had bedacht om even in ‘de stad’ te gaan kijken, om even ergens wat te drinken en te eten. Bijna alles was dicht, ik had wel een bar gevonden, had net mijn biertje besteld wilde gaan zitten en toen kwam die jongen langslopen. Had ik toch nog een buddy. Dat ergens wat eten was verder mislukt. In plaats van dat de restaurants zijn afgeladen zoals we dat in Nederland kennen, was alles gesloten omdat het Kerst was. Frappant maar waar en dus gingen we met een lege maag naar huis waar gelukkig (voor mij in ieder geval) nog wel wat was. Daarna moest ik maken dat ik naar bed ging want voor 26 december stond een tripje naar Manaus op de planning. Met 2 miljoen inwoners is Manaus een echte stad. Ik keek er naar uit, even normaal winkelen en vanuit Manaus kun je een trip doen naar the meeting of the waters, het punt waarop de Rio Negro en de Amazone samen komen. En dit is bijzonder omdat beide rivieren (en ja het klinkt raar) ander water hebben. Rio Negro, staat voor Zwarte Rivier en heeft zijn naam te danken aan de kleur van het water. De Amazone staat voor zover ik weet nergens voor dus ik weet niet waaraan hij die naam heeft te danken maar de kleur van het water is zwart. Daarnaast is de Rio Negro warm en de Amazone (relatief) koud. Deze eigenschappen leiden tot het feit dat de dichtheid van het water van beide rivieren erg verschilt. De natuurkundigen onder u snappen wat dat betekent namelijk dat het water niet makkelijk met elkaar mengt. De verschillende kleuren van het water zorgen ervoor dat het niet-gemengde water goed zichtbaar is, je ziet het naast elkaar stromen. Die trip heb ik gedaan en je ziet het verschil heel goed, dat van die temperaturen was minder duidelijk, maar echt zwemmen mag daar niet. Dat zou gevaarlijk zijn, mede omdat de verschillende temperaturen voor waterkolken en zo kunnen zorgen. Deze trip ging gepaard met zwemmen met dolfijnen en een bezoek aan een indianen stam. Dat zwemmen met dolfijnen was echt lollig, het was niet zoals je vaak ziet in een afgezet stuk maar het waren echt wilde dolfijnen (die uiteraard wel door hebben dat ze vis krijgen en dus kun je je afvragen hoe wild ze echt zijn) maar afijn, wilde dolfijnen. En het waren er veel, ze zwommen wat onder je door en tegen je aan. Ik had mijn gopro mee, dus ik had mijn handen even boven het water. Die dolfijnen denken vervolgens dat dat vis is en dus was er een die mijn hand bijna wilde opeten. Ik gillen, iedereen kijken, en hij wilde maar niet weg dus ik in paniek haha dat was dom. Die Indianen stam was naar mijn idee wat aangedikt, malle pakkies aan en dansen en muziek maken. Alsof ze dat iedere dag doen, dat doen ze eigenlijk ook wel, maar dan iedere dag alleen voor toeristen.
Verder was Manaus erg leuk, ik kwam zaterdag 26 december aan (geen Kerst meer hier) en ik keek er naar uit om even lekker te shoppen, het was immers zaterdag. Maar tjonge wat een mensen, drukte overal. Ik heb veel leuke dingen gezien, pashokjes kon ik niet vinden of er stond een enorme rij. Vier keer had ik het idee om wat te kopen zonder te passen maar dan kwam ik bij de kassa en dan weer een enorme rij. Nou mij niet gezien: Tcauuu. Dan had ik ook nog echt een doel, want tot nu toe heb ik het alleen aan Linda en Robin verteld maar ik ben dus de oplader van de camera vergeten. Dat is vooral niet slim, ik dacht namelijk dat het gewoon een USB aansluiting was maar dat is dus niet zo en nu is de batterij leeg en kan ik hem niet opladen. Ik wilde dus graag een oplader kopen, dat kan niet in Novo Airão en dus was dat mijn doel in Manaus. Na tien telefoonwinkels/elektronicazaken was het niet gelukt en heb ik de moed opgegeven. Het was half 5 en ik kreeg wel wat dorst en trek. Van Ruy had ik de tip gekregen om in de bar tegenover het hotel wat te gaan drinken, dat deed ik. Na twee biertjes wilde ik gaan, toen er net iemand kwam vragen of ik niet bij hun team (2 vrouw en 1 man sterk) wilde zitten omdat ik zo alleen was. Dat heb ik gedaan, we hebben ook samen gedineerd, dan hadden we het plan om naar een samba club te gaan nadat we in onze hotels even zouden douchen. Volgens afspraak hadden we om 10 uur even contact, de meiden lagen allebei te slapen, heb ik met die man nog even een biertje gedronken en hebben we het plan om naar de Samba club te gaan met een dag uitgesteld. Zondag zou ik ook op de trip gaan en dus kwam het me wel goed uit dat ik lekker op tijd naar bed kon. Tijdens de trip bleken er tweetal te zijn dat in hetzelfde hotel was als ik. Het waren vrienden, een jongen en een meisje uit São Paulo, het meisje sprak gelukkig vrij goed Engels en ook die jongen kon wel een aardig woordje. Tijdens de trip hadden we al een paar biertjes gedronken en bij terugkomst leek het ons leuk om dat voort te zetten. Ik had nog met mijn ‘vrienden’ van de dag ervoor afgesproken, die zaten ook met andere vrienden al op het terras, wij zijn bij hen aangesloten en dus hadden we gewoon een ‘vriendengroep’. Uiteindelijk zijn we geëindigd bij bar do Armando (diezelfde als de eerste avond) de avond hebben we afgesloten op het dakterras van ons hotel met pizza. Al met al een meer dan geslaagde dag. Wel heeft het tripje Manaus dus geen kleren en geen lader opgeleverd, toch kijk ik tevreden terug op de reis.
Met dat ik dit aan het typen ben, is het bijna 9 uur ’s morgens, regent het, zit ik op het balkon en vliegt er een vogeltje naar binnen. Dat laatste had ik eerst niet gezien maar toen hoorde ik boem, even later nog eens, boem. Dus ik ga kijken, vliegt hij net precies nog een keer tegen een dichte (glazen)deur aan. En BAM, daar lag dat arme beestje op de grond. Ik heb hem opgepakt, wat foto’s gemaakt en nu 5 minuten later zit hij nog wat bedenkelijk om zich heen te kijken. Soort van hersenschudding denk ik.
De weekenden kom ik nog steeds goed door. Het weekend voor Kerst stond in het teken van Kerst. Ruy was er ook weer dat weekend. Donderdagavond een personeelsfeestje voor het personeel van het hotel. Het was in Flor de Luar, daar waar we ook vaak naar toe gaan om te zwemmen. Het was met eten en drinken, muziekje en met een Amigo Segredo. Soort van lootjes trekken. Je kreeg een briefje met een naam, voor die persoon moest je dan wat kopen. In de kantine hing een lijst waarop je een suggestie kon geven van wat je graag wilde hebben. Ik had er een hoed voor op het strand opgezet. Die heb ik gekregen =) Yeehh. Mijn geheime vriend, Kleber, een van de 4 partners van het hotel, had ook iets op de suggestielijst geschreven maar ik heb geen idee wat. Ik kon zijn handschrift niet ontcijferen en dus heb ik zelf maar iets bedacht. Hij zei dat hij er blij mee was, dus dat is fijn. Je moest zelf je cadeau weggeven en dat gaat zo: je staat voor de groep (personeel en introducees dus zo’n 50 man), geeft de persoon die je hebt een paar complimenten, noemt dan zijn/haar naam, die persoon komt naar voren, geeft je een knuffel, zegt bedankt en dan is die persoon aan de beurt. Ik moest dus Kleber naar voren roepen, in het Portugees, later hoorde ik dat dat wel werd gewaardeerd. En ze begrepen alles van wat ik zei 8-) (al was dat niet heel veel maar ze begrepen het en daar gaat het om). Verder duurde deze avond niet heel lang, niet om dat ze allemaal saai zijn. Later begreep ik dat het kwam omdat Ruy er was, hij is een beetje de ‘grote meneer’, mensen worden daar een beetje ongemakkelijk van en dus gaan ze eerder weg.
Dat was donderdag, vrijdag was er zo’n zelfde feestje (zonder Amigo Segredo) vanuit de foundation. Waarom ik daar perse naar toe moest dat weet ik eigenlijk niet, maar ik ben wel geweest, er is een aantal mensen die en bij het hotel horen en bij de foundation en dus had ik wel gezelschap van bekenden. Dit leidde dus weer tot een gezellige avond. Zaterdag was er nog een keer zo’n feestje en nu voor genodigden, relaties en kennissen van het hotel. Nu was er ook een dj, dat zorgt er voor dat het meer echt feest wordt in plaats van een receptie. Na dit feestje was er ook nog een feest ter ere van de 60e verjaardag van Novo Airão. Daar kwamen we dus wat laat aan maar dat gaf niks, tot die tijd hebben ze bingo gespeeld, nu is bingo niet heel vervelend maar ik treur er niet om dat ik dat heb gemist hehe.
Eigenlijk verdienen de feestdagen meer pagina’s. En eigenlijk heb ik meer te zeggen dan wat hier staat maar ik ken de stress in Nederland (nergens goed voor overigens) en daarom beperk ik mezelf tot maximaal 4 A4’tjes. Ik maar wat heb geknipt en geplakt naar een volgend document, iets om naar uit te kijken…
Tchau Amigos.
-
02 Januari 2016 - 17:36
Nicolien:
Gelukkig 2016 Aliek!!!! Leuk om je verhalen te lezen! Geniet er nog lekker van!! -
02 Januari 2016 - 18:30
Jeanet:
Hoop dat 2016 ook voor jou weer een topjaar wordt -
02 Januari 2016 - 20:17
Geesje:
Hoi Alieke,
de beste wensen voor 2016 en geniet nog mar eem.
-
02 Januari 2016 - 22:07
Anneke Vos:
Hoi Alieke
De Beste wensen voor 2016
Leuk weer een berichtje om te lezen.
En ga nog maar lekker genieten. -
02 Januari 2016 - 23:11
Gerda Benjamins:
de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar Alieke! Wat heb je al veel meegemaakt! Leuk om te lezen. Wij hebben oudejaarsdag zoals altijd weer carbid geschoten bij je pa en ma dat was weer gezellig! Nou veel plezier en genieten maar weer. Zien weer uit naar nieuwe verhalen! -
03 Januari 2016 - 00:03
Mirjam:
Heeee Alieke! Een gelukkig nieuwjaar!!! Volgens mij maak je van alles mee en geniet je volop!! Houden zo :-) :-) -
03 Januari 2016 - 00:03
Mirjam:
Heeee Alieke! Een gelukkig nieuwjaar!!! Volgens mij maak je van alles mee en geniet je volop!! Houden zo :-) :-) -
03 Januari 2016 - 00:03
Mirjam:
Heeee Alieke! Een gelukkig nieuwjaar!!! Volgens mij maak je van alles mee en geniet je volop!! Houden zo :-) :-) -
03 Januari 2016 - 09:45
Sophia:
Een gelukkig 2016
We genieten van je verhalen, geniet er nig maar van
Groetjes van ons -
04 Januari 2016 - 15:05
Chris :
Een gelukkig 2016 weer een mooi verhaal even helemaal gelezen. -
05 Januari 2016 - 09:19
(Oom) Aaldert:
Heb je verhaal gelezen.
Valt op dat je sociaal bent.
En gemakkelijk omgaat met mensen.
Vind het erg dapper van jou dat je in je uppie in een vreemd land rond banjert.
Hoop meer van jou te lezen.
Hou je haaks.
Aaldert
-
05 Januari 2016 - 09:43
Alex :
Hallo alieke een heel gelukkig nieuwjaar en geniet daar er maar van leuke verhalen groetjes van ons doei!! -
05 Januari 2016 - 11:24
Ina:
Hey Alieke,
Beetje laat, maar van ons natuurlijk ook een geweldig 2016 voor jou gewenst!
Mooie verhalen hoor, je beleeft weer van alles daar. Geweldig!
Geniet en tot een nieuwe aflevering :-)
Groetjes! -
05 Januari 2016 - 16:50
Erna Buurvrouw:
Hoi Alieke,
ik wens jouw een gezond gelukkig en liefdevol 2016.
O ja als wereldreiziger raad ik jouw aan om naar Afrika te gaan.
Groetjes -
05 Januari 2016 - 18:11
Erna:
hoi alieke,
we wensen je ook een super 2016!
Geniet van de dagen die je daar bent. veel feestjes lees ik wel ( of lees ik dan alleen wat ik wil lezen haha)
ben dol op feestjes!
Veel plezier nog en we wachten je verhalen wel weer af.
groetjes van de vosjes van de coevorderstraatweg. -
05 Januari 2016 - 18:41
Anneke Krisman:
Hoi Alieke
Een goed 2016 toegewenst vanuit lemelerveld
misschien een idee om op de vossendag een x bingo te spelengroeten Wim en Anneke -
06 Januari 2016 - 13:23
Marisha:
Volgensmij doen jullie daar niks anders dan feesten of niet ;-).
-
08 Januari 2016 - 20:09
Linda:
Ipv een boek lezen op bed lees ik jou verhaal ;)
Jammer als je onze fotocamera niet kunt gebruiken leer voor de volgende reis oplader altijd mee nemen ;)
En bedankt voor je kaartje! Erg leuk.
Groetjes Linda Robin en vajèn -
09 Januari 2016 - 09:37
Sophia Somsen:
Hallo Alieke
Mooi Reisverslag Leuk om te lezen.
De Beste Wensen voor 2016
Kalm An
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
