Novo Airão

Hallo allemaal,

Het is nog maar een week geleden dat het vorige verhaal kwam. Maar die was een week te laat. En dus gaat dit over twee weken. Mijn eigen schrijfstijl kennende betekent dat dit wel eens uit de hand kan gaan lopen. Dat lijkt me niet helemaal de bedoeling dus beloof ik bij deze dat ik dingen weg laat.

Allereerst bevalt het me uitstekend hier. Ik woon in een mooi huis met Dina, een vrouw van 35, haar dochter Brena (13), haar zoon Izaque (8) en in deeltijd nog een dochter Isabelly (6) (woont deels bij oma). Tito, de man van de boottocht, is hun vader. Had ik het er de vorige keer nog over dat Brena het niet zag zitten dat ik zou komen, had ik het daar dus niet goed. Brena is 13, en wil graag uit. Meisjes van 13 horen dat niet zo vindt Dina, Tito maakt het niks uit en zo ontstaat daar een strijd over. Dat is ondertussen over en Brena vindt het (volgens mij) erg leuk dat ik er ben. Net als de anderen trouwens, ik ben gewoon onderdeel van de familie. Het eerste wat Dina zei: meu casa é sua casa (mijn huis is jouw huis). Ik ben trouwens wel een gehandicapt lid van de familie wegenss mijn spraakgebrek. Zo na twee weken hier gaat mijn Portugees echt honderdduizend keer beter en ik ga daar echt niet over klagen maar het is zeker niet soepel en ook de uitspraak lijkt (klinkt) nergens op (naar), daarover later meer. Terug naar het huis. Ik denk dat als ik het in een woord moet beschrijven ‘groen’ zeg, en dan niet vanwege duurzaamheids kenmerken maar gewoon de kleur groen (als het internet het toelaat volgen er foto’s). Verder is het vrij ruim. Er is alleen een beneden verdieping met een grote woonkamer/keuken/hal, een wc/opberghok, een badkamer en 3 slaapkamers waarvan er 2 in gebruik zijn als slaapkamer omdat daar airco is (30+ is vrij zweterig) en een dient als kast (van Izaque en mij). Huuhhh 2 in gebruik?? Maar er wonen vier à vijf mensen??? Ja, en ik slaap alleen. Ik slaap in de eigenlijke kamer van Brena die haar intrek heeft gedaan in de masterbedroom van Dina en zo deed Izaque (ik weet niet of dat standaard is). Wat verder bijzonder is aan het huis is dat er wel kasten zijn maar geen kastdeurtjes. Met dat ik dit aan het typen ben kijk ik dan ook uit op de voorraad spaghetti en rijst. Dan is er nog een wasruimte, en ik gebruik expres ruimte, want het is geen hok. Het is namelijk buiten onder een afdak. Een droger kennen ze hier niet in de vorm van een machine maar alleen als touwtje; kleren erover en wachten tot ze droog zijn, zoals wij dat alleen in de zomer doen. En dus staat er in de wasruimte alleen een wasmachine. Tenslotte is er nog een ruimte (let op: ik gebruik weer ruimte) waar ook mijn favoriete plekje is; het balkon met hangmat (gosto: Portugees voor hou ik van). Dat was het huis. Door naar het tijdverdrijf.

In mijn gewone dagelijkse leven is er een aantal dingen waarvan ik vind dat ze heel grappig zijn. Ik ´werk´ in het hotel. Voordat ik begon heeft Ruy me rondgeleid, iedereen voorgesteld etc. En een beetje gezegd wat ik kon doen. Het hotel heeft 7 kamers en met een bezettingsgraad van 50% zijn dat niet heel veel gasten. Daarentegen zijn er wel veel collega´s. In en rond het hotel zijn er zo´n 35 werknemers die werken in de tuin, of als gids, of als receptioniste of anders. Dit betekent dat er eigenlijk wel voldoende werknemers zijn om het werk mee klaar te krijgen en dat maakt mezelf overbodig. Nu heb ik het al eerder over de taal gehad, dat houdt voor de meesten dat ze alleen Portugees spreken. Mijn taak is daarom: daar waar nodig helpen met het verbeteren van hun Engelse skills. Daar waar nodig houdt in; het restaurant en de receptie omdat die het meeste contact hebben met de bezoekers. Zoals bekend ben ik geen docente en dus moet ik improviseren. Combineren we dat improviseren met mijn gebrekkige Portugees en hun Engels dat staat dat garant voor grappige situaties. Bij een aantal begon ik met het alfabet, gevolgd door de werkwoorden ‘to be’ en ‘to have’; hebben en zijn omdat die naar mijn inzien belangrijk zijn (en omdat ik die ik het Portugees ook kende, in ieder geval wist hoe ze te schrijven). En dan wisselde het wat maar kwamen dingen als dagen van de week, kleuren en tellen aan de orde. En dan gaan ze tellen: ‘one, two, three, five …’ ik: ‘Uh, you skip four’ zij: ‘O que?’ Want dan begrijpen ze het niet meer, skip? Wat is skip? Dan zit ik vervolgens ‘skip’ uit te leggen. En dan hebben ze dus niet door dat ze een nummer hebben gemist. Rationeel gezien is dat raar, want wie slaat ‘vier’ nou over wanneer hij aan het tellen is. Maar hieraan kun je dus zien dat ze geen idee hebben wat zeggen maar dat ze alleen de woorden proberen te onthouden. Ze linken ze niet aan iets waarvan ze weten waar ze het over hebben. En dus slaan ze vier over, 5 kom immers na 3. Logisch.
Naast het feit dat ze woorden dus niet goed linken aan het Portugese woord, spreken ze woorden ook vaak mal uit. Een meisje bij het werkwoord to have. You have (jij hebt), spreekt ze uit als yo heavy (yo, wat zwaar). Dat is voor mij heel grappig, maar zij hoort zelf niet dat ze het fout uitspreekt. Dus laat ik het er na 10 x maar bij zitten. Ditzelfde gebeurt trouwens ook andersom. Het voorbeeld van Rio (uitspraak: hio) heb ik al gebruikt, dus een nieuwe. Malhorar, het betekent verbeteren. Ik zat met twee mensen uit het restaurant en zij gaven me een compliment over mijn Portugees, dat het al zo veel verbeterd was. Dus ik: ‘Eu faço meu melhoras’ (ik doe mijn best), maar dat melhoras kan ik dus niet uitspreken, we hebben vervolgens 10 minuten gezeten, ik maar proberen, zij maar lachen. En als het dan een keer zo maar goed ging weet ik niet hoe ik dat deed en dus kan ik het tot op de dag van vandaag (=het moment van schrijven) niet uitspreken.
Verwarrend is het soms ook om ze Engels te leren. Let op. Ik ben dan iets aan het uitleggen, in het Portugees, over het Engels waarbij ik in het Nederlands nadenk over mijn Portugese uitleg en in het Nederlands nadenk over het Engels omdat ik het anders zelf niet meer begrijp. (En dat is lastig; iets uitleggen dat je zelf niet begrijpt.) De uitleg zelf moet in het Portugees maar met bijvoorbeeld woorden als zelfstandige en bijvoeglijke naamwoorden zijn dan vrij lastig. Die gaan van Nederlands, naar Engels, naar Portugees. Tegen de tijd dat ik het in het Portugees heb, weet ik zelf niet meer wat ik wilde zeggen. Het is dus een beetje complex allemaal. Gelukkig zijn de talenpakketten van Google offline beschikbaar als je ze even downloadt.

Dat is dus mijn voornaamste dagbesteding. Daar waar ik de eerste dag van 9:30-17:30 aanwezig was, is dat gauw veranderd naar van 10-15/15:30 (ik mag het zelf bepalen). ’s Morgen eerst lekker slapen (of zelfs rennen), ’s middags zwemmen en chillen. En ’s avonds,dan wee tik het nooit. Afwachten wat Dina in petto heeft. Vaak komen er vrienden die dan mee-eten. Dat is eten is dan om een uur of 9, waar ik aan moest(/moet) wennen, aangezien ik tegen een uur of 6 wel trek krijg. Het eten zelf is ook raar, rijst met een soort soep dat dan als saus dient. Rijst met lasagne. Rijst met kip. Rijst is hoofdingrediënt. Dat is het trouwens ook in het hotel, daar heb ik altijd lunch; vlees, beetje salade, rijst, spaghetti en bruine bonen. En dat allemaal in een bakje. Als je laat bent dan heb je gestoomde ananas en sla. Terug naar de avond. Die vrienden komen dus laat, dat betekent eigenlijk meteen dat ze laat weggaan en dat betekent dan weer dat ik laat naar bed ga en om door te gaan verklaart dat dan (deels) waarom mijn begin tijd is opgeschoven. Na het eten, doen we of ze dan vaak een spel. Ze spelen een soort van Hinds/30 seconds-achtig spel (waar ik wegens mijn handicap niet aan mee kan doen) of WE spelen domino. Ik weet eigenlijk niet hoe ik domino kende, maar hier is het erg leuk. De buitenste ogen van de stenen moeten in de tafel van 5 zitten, dan krijg je punten en anders niet. Nu is deze uitleg niet heel duidelijk, dus als je het spel niet kent dan nu nog niet. Maar het is er wel een om te onthouden (op te zoeken voor jullie).

Verder geef ik mezelf de zondagen vrij en zijn de zaterdagavonden gereserveerd voor feest. De zus (Jaq) en zwager (Julio) van Dina hebben een, ik weet niet hoe ik het moet noemen, feesttent. Het is er in ieder geval wel gezellig. Julio is dj en die doet het goed.

En dan bedenk ik me nu da ik nog wat belangrijks vergeten ben te zeggen. Mijn verjaardag viel in deze weken. Mama heeft wat kaartjes gekregen, ik heb ze gezien, bedankt daarvoor. Verder bedankt voor de gewone felicitaties. Ik heb het goed gevierd. Het was op dinsdag, de eerste dag dat ik echt zou ‘beginnen’, Ruy en Fran zouden vertrekken. Die kwamen ’s morgens doei zeggen en verder niks. Dan ben ik ook niet zo van ‘hé, gozert, het is mijn verjaardag’, dus ik liet het erbij en dacht dat het stilletjes voorbij zou gaan. Tijdens het ontbijt vroeg Dina iets over mijn verjaardag, (ze wist dat het bijna zou zijn) en toen ‘wooaahhh HOJE!!! (vandaag)’. Zondag was er een verjaardagsfeestje geweest bij ons thuis en de taart die nog over was stond in de koelkast, dus hup wij ontbijten met taart. Daarna kwam ik op het werk het kantoor binnen en begonnen ze (6 man sterk) te zingen. Vervolgens in de receptie deden 2 collega’s (2 anderen) dat nog eens. Tegen de middag kwam Beatriz, zij bleek ook jarig te zijn. Een half uur later moesten we naar de kantine en daar hadden ze een verjaardagstaart voor ons klaar staan en werd er nogmaals gezongen. Toen ik thuiskwam feliciteerden Brena en Izaque me, die lagen ’s ochtends nog te slapen. Dat was dus allemaal tof. Toen dacht ik dat het wel klaar was. Maar niets is minder waar, Dina had een klein feestje georganiseerd. Er kwamen ’s avonds zo’n 15 mensen eten en wederom was er een taart en werd er gezongen. [Parabèns para você, nesta data querida, muitos felizidade, muitos anos de vida] op de wijs van ‘Happy birthday to you’. Ik had thuis al een verjaardagscadeau gekregen (harde schijf en geld) dus ook wat cadeaus betreft mag ik niet klagen dit jaar. Het was een leuke dag!

Ik ben dus vooral veel Portugees aan het leren. En met de kinderen aan het spelen. Ik heb een bal gekocht (er was hier niet eens een bal in huis) die goed in de smaak valt, mijn duikbril en mijn laptop zijn ook zeer goed gewaardeerde gadgets vooral sinds ik van Julio (de dj) muziek heb gekregen en ik een dag op Izaque moest passen en die dus de hele dag in het hotel was, met laptop en internet en een playstore en ik sinds die dag met spelletjes op de laptop, nou sinds toen is de laptop populair. Ennnn de gopro niet te vergeten, ook die is populair bij de kids. Ook heb ik ze leren pesten (het kaartspel), dat wordt nu ook dikwijls gespeeld.

Marcelo is een jongen van de receptie, die weinig (eigenlijk geen) Engels spreekt. Zijn vriendin daarentegen wel. Die vriendin (Ana) had ik op een feestje gesproken, later had ze tegen Marcelo gezegd dat ze zich zorgen om me maakte omdat ik geen Portugees sprak/spreek. Dat zielige vind ik zelf wel meevallen maar het resulteerde wel in een uitnodiging voor een barbecue. Churrasco, uitspraak sjuhasco. Prachtig woord. En goede bezigheid. Marcelo had zelfs echte Heineken in huis. Dat was dus een goede Zomibo. Dat was een mooie dag, die dag was echter nog lang niet over, maar de uitleg daarvan zou de spuitgaten uitlopen. En aangezien ik heb beloofd dingen weg te laten, ga ik bij deze mijn belofte nakomen.
In het kort heb ik hier dus een goed thuis, leer ik iedere dag erg veel van de Portugese taal, hoop ik dat de mensen hier iedere dag meer van de Engelse taal leren, zwem ik veel, loop ik ook nog wat, (ingeschreven voor een 10K in São Paulo 25 januari en een 10K in Rio de Janeiro op 31 januari), is het warm (30+, ’s morgens, ’s middags, ’s avonds en ‘s nachts), begint het steeds meer/vaker/harder te regenen, drink ik wat biertjes, zwaai ik naar bekenden op straat, ben ik goed ingeburgerd en heb het naar mijn zin.

Tchau (Portugese manier van schrijven), até mais tarde.



WOoaaahh bijna vergeten. Voor de liefhebber nog even een leuke dialoog.

Situatie: eerste les aan Milto, jongen werkzaam als serveerder.
Ik (Portuuugees): Wat weet je al?
Hij (Portugees): Een klein beetje
Ik (Portugees): Het alfabet?
Hij (Portugees): Nee

Wij het alfabet 10 keer herhalen. De H en de Ehie ( R) is vooral erg moeilijk. Daarna de werkwoorden hebben en zijn. Ook dat verloopt stroef. Ik zeg alles eerst dan zegt hij het na. En zelfs wat nazeggen betreft is het niet een held (denk aan het ‘yo heavy’- verhaal wat ook voor hem geldt). Als het er een beetje in zit gaat hij door.

Hij (gebrekkig Engels): You are beautiful
Okeeuuujjj dat was niet volgens plan. Dus ik lach wat en ga ongestoord door met basis zinnen voor een serveerder. ‘Would you like to have a drink?’, wederom 100x herhalen. Vervolgens:
Hij (Portugees): Wat is het Engelse woord voor uitgaan?
Nadat ik het opgeschreven voel ik wat er gaat komen.
Hij (na 10 x overnieuw in nog steeds onverstaanbaar-maar-ik-weet-wat-hij-zegt-Engels): Would you like to go out with me?

De toon was gezet. Ik heb er overigens op subtiele wijze maar afwijzend op geantwoord. De eerste les daarna wilde hij het Engelse woord voor ogen weten. Ik had /heb namelijk ‘’beautiful eyes’. Obrigada, interessant zo die eerste lessen.