Werkzoeken

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer met een lange update vanuit het hete Australië. Nadat ik bijna 4 weken fulltime vakantie heb gevierd werd het tijd om een baantje te gaan zoeken. Mijn idee was om dat in Alice Springs te doen. Waarom? Nou (1) omdat ik daar toch al was, dus dat is handig. (2) Omdat veel backpackers en andere toeristen alleen komen om een tour te doen om daarna meteen weer te vertrekken dus schatte ik mijn kansen hoger in. En (3) omdat Alice Springs nou verder niet echt een bruisende stad is en ik mijn verdiende geld er niet met dezelfde gang door zou jagen. En dus begon ik goed gemotiveerd aan de zoektocht.

In principe kon het mij niet zoveel schelen wat voor werk ik moest doen, het ging uiteindelijk toch alleen maar om de dollars. Australië is voor toeristen best wel een duur land. Al had ik ook gehoord dat de prijzen best wel in verhouding staan tot wat de mensen hier verdienen. Zo zou een simpel baantje al gauw $20 per uur opleveren ($1 = ongeveer €0,70). En dan gaat het natuurlijk best hard. Een week werken zou in dat geval 20*8(uur per dag)*5(dagen per week)*4(weken per maand) $3200 opleveren. Dat is niet slecht. 2 maandjes werken leek me dan genoeg. Maar dan heb je wel een baantje nodig waarbij je 40 uur per week mag en kunt werken.

Dus het verhaal: Dag 10 van de 10-daagse hebben we, zoals in het vorige verhaal genoemd, afgesloten met een etentje en een stapavond. De reisleider (Mark), Kim en Raymond sliepen in hetzelfde hostel als ik. Dit hostel heeft elke ochtend gratis ontbijt maar dan wel voor 8:30. En dus waren we allemaal weer vroeg uit bed. Mark moest de truck schoonmaken en Kim, Raymond en ik hoefden niks noodzakelijks te doen. Ik kreeg een berichtje van Wietse, die wilde nog graag wat drinken. Dus zijn we met zijn 5en wat gaan drinken. Kim en ik zouden ’s avonds samen eten. Mark en Raymond gingen met een paar anderen van de groep samen eten. Kim en ik hebben daar na het eten nog een drankje mee gedaan. En zo kwam er alweer een einde aan dag 1 van de zoektocht.

Dag 2 verliep wat dat betreft beter. De Braziliaan (Ruy, die tijdens de 10-daagse ook al wijn voor ons kocht en dus geld genoeg had) wilde graag nog lunchen met iedereen van de groep die nog in Alice Springs was. Dat vonden wij natuurlijk een prima plan. Het was bij de Red Ochre, toen ik de kaart zag schrok ik een beetje want voor een lunch lagen de prijzen best hoog. Ik koos iets van $16. Maar toen zei Ruy: ‘Je kunt beter die steak nemen, die is lekkerder’. Die kostte $18 maar ja, wat moet dat moet. Dus had ik een lekkere steak. En hij bestelde een biertje voor ons, extra patat voor iedereen en broodjes vooraf. Ook moesten we allemaal een dessert nemen, pafloffa of zo, omdat dat typisch Australisch en heerlijk is en als afsluiting ook nog een kop koffie. Het was dus een vrij uitgebreide en lange, tweeënhalfuur durende, lunch (diner hebben we ’s avonds dan ook overgeslagen). ’s Ochtends had ik mijn c.v. opgesteld. En toen ik een beetje rondkeek in het restaurant zag ik een bordje hangen: ‘We are looking for experienced staff members’ Dus lucky me was die lunch ook gewoon nog ergens goed voor. Ik ben mijn c.v. gaan uitprinten en heb hem naar ze toe gebracht. Ze zouden me terugbellen.

Ik had niet verwacht dat dat die middag zou gebeuren en dus ben ik meteen maar naar meer kroegen en restaurantjes gegaan en daar ook mijn c.v. achtergelaten. Online heb ik me voor (ja ja) de McDonalds en de KFC aangemeld. (Het is nu bijna een week later en ik heb nog niks gehoord).

Ergens had ik dus verwacht en gehoopt dat the Red Ochre mij zou terugbellen. Maar 2 dagen later hadden ze dat nog niet gedaan. Ik ben dus zelf nog maar een keer gaan vragen en toen zei die zelfde mevrouw: ‘ sorry, het is niet zo druk op het moment’. Ik: ‘Waarom hangt dat bordje daar dan?’ Zij: ‘Voor het geval het wel druk gaat worden’. Dus yeah right. Who cares anyway. Het resultaat was dat ik dus nog niks te doen had. Ondertussen was mijn huur weer afgelopen. Ik had van een Fransman gehoord dat in de buurt van Cairns veel boerderijen waren die allemaal fruitplukkers nodig hebben. Ik, als ervaren fruitplukker, had daar echter niet heel veel zin in maar wat moet dat moet. Ik besloot nog een dag Alice Springs door te lopen. Dus bij het verlengen van mijn huur met een dag, zegt het meisje van de receptie: ‘Check je morgen uit?’ Ik: ‘Weet ik niet zeker, ik ben opzoek naar een baantje’. Zij: ‘Oh, leuk, kun je koken?’ Ik: ‘Ja, hoezo?’. Zij: ‘Okee, vanavond 5uur in de keuken hier in het hostel’.

Dus kwam het toch weer half aangewaaid. De eerste avond werd ik ingewerkt door Adam. Een jongen uit Londen. Wel leuk, want hij is net zo’n ervaren kok als ik: Niet dus. Het was zijn 5e avond. Het scheelt dat het menu echt appeltje eitje was, alleen dingen uit de frituurpan, hamburgers en kangoeroe filet. Die kangoeroe is het moeilijkst, maar dat is een steak een beetje rood is dan niet erg en dus kan ook die eigenlijk niet fout gaan. Zo was mijn baantje een feit. Wat ik zou verdienen? Geen idee, mijn eerste werkdag was vrijdag en mijn baas zou pas maandag weer komen. Een ander probleem was dat de keuken alleen van 18:00-21:00 open is. Met een beetje voorbereidingstijd, tomaten en uien snijden, en een beetje schoonmaak tijd betekent dat een werkdag van 4uur. Dus dat is niet zo lang en dus had ik sowieso nog meer nodig. Dat ging weer niet zo soepel en tot maandag had ik niks extra’s. Maandag heb ik wel met mijn ‘baas’ gesproken (een Nederlandse vrouw) en heb haar gezegd dat ik graag meer wilde. Ze vond dat een goed idee en zou haar best doen. Om te beginnen zou ik die avond (het betreft nog steeds maandag) achter de bar mogen i.p.v. in de keuken. De bar is open van 5-10. Dus dat zou in ieder geval een uurtje langer zijn. En daarbij zou ik een paar ochtenden in de week de housekeeping (schoonmaken van de kamers) mogen doen. Ik was hiermee tevreden om het feit, iets is beter dan niets.

De maandag begon dus goed, maar toen ik om 16:45 om de bar te openen bleek dat niet nodig, er was geen kok en geen voedsel. En om de bar alleen open te houden zonder voedsel is niet prrofitable, dus daar gingen mijn 5 werkuren. Het is mij in ieder geval beloofd dat ik het dinsdag weer (eigenlijk alsnog) mag proberen. En mocht dat mislukken dan boek ik alsnog een vlucht naar Cairns. Het is nu dinsdagochtend. Dus ik ben benieuwd. Ik sluit dit verhaal dus af met een cliffhanger: Wat gaat ze doen… That ’s the question!

Ciao!!

Dat was een uitgebreid verhaal over de zoektocht naar een baantje. Heb ik niet meer gedaan? Jawel hoor, geld gespendeerd. Door de week heb ik eigenlijk niks gedaan, naar het centrum geweest op zoek naar werk en aan het zwembad gelegen. Zaterdag zijn we met een groep uit het hostel op stap geweest. Eerst zijn we naar dezelfde kroeg, the Rockbar, geweest als waar ik vorige week met mijn tourgroep was. Dat was wederom erg gezellig. Maar er bleek ook een feestje in de desert te zijn. Dat leek ons ook wel leuk om even te kijken. En dat was ook echt top. Desert is het Engelse woord voor woestijn, dus een feestje in de middle of nowhere. Niemand wist waar het precies was, dus namen we een taxi. En ook die bleek het niet precies te weten en zette ons af op een pad op zo’n 100m van het feestje. We moesten door de struiken en zand die kant op. Een hele overlevingstocht. Het feestje was wel echt leuk. Er werd trance muziek gedraaid, boven de draaitafel was een soort van tentdoek gespannen en verder was er niks. Je kon er zelfs geen drinken of zo kopen. Heel apart. Ook de terugweg was leuk, we zijn liftend weg gegaan. Bij een jongen in een camper. En die heeft ons keurig voor het hostel afgezet. Al met al een zeer geslaagde zaterdag.

Ook maandag heb ik wat leuks gedaan. Want op wandelen na doe ik eigenlijk maar weinig aan lichamelijke inspanning (en nee Kim, dik ben ik nog niet). Maar toch was het tijd om een keer wat te doen. Veel Wereld en Olympisch kampioenen zwemmen komen uit Australië. Ik had dus al verwacht dat er veel zwembaden zouden zijn en daarom had ik mijn zwempak mee. Alice Springs heeft dus zo’n mooi zwembad. $5 dollar entree. Hier krijg je een binnenbad, een buitenbad en een heerlijk grasveld voor terug. Ik kwam buiten aan en begon met het buitenbad. Dat leek me al een beetje een lang bad. En toen ik begon met zwemmen, was het ook echt mega. Het duurde toch lang voordat ik aan de andere kant was. Ik kon niet eens een baantje onder water. En na 10-20 baantjes was ik dan ook moe. Ik vroeg de badmeester, blijkt het een 50meter bad te zijn… Vandaar dat ik halverwege moe was. Hij zei nog dat er binnen een 25 meter bad was. Dus daar ben ik ook nog even gaan kijken. Ook dit bad bestond uit 8 banen. 3 banen voor echte recreanten, 4 voor gematigde zwemmers en een voor snelle zwemmers. Ik heb de laatste gekozen! =) Het scheelde dat we met 6 in dat bad waren en dat iedereen dus een eigen baan had maar ik had de snelle hehe.

Dat was het dan al weer. Ik geloof niet dat ik nog echt meer te vertellen heb. En mocht dat wel zo zijn, dan komt dat de volgende keer!

Bye byee!