Spanning en sensatie zonder veel sensatie

Hallo allemaal,

Omdat het verhaal iedere keer na zo'n anderhalf tot twee weken komt, nu dus ook maar. Dit noemen we regelmaat en ik leef dan ook een vrij regelmatig leven op het moment. Waar bestaat die regelmaat dan uit? Werken, zonnebaden, sporten, wijntje drinken en slapen. Saaaaaiiii. Nou nee, valt mee.

Om ergens mee te starten ga ik dan maar gewoon dat rijtje af en dus start ik met werken. De eerste twee weken waren werkweken van maandag tot en met zaterdag. Klinkt als een enorm lange werkweek maar valt mee. De diensten zijn vrij kort al variëren ze wel sterk. Ze variëren tussen de 3 en de 5 uur. Is niet erg. Alleen weet je van te voren nooit wat voor dienst je draait. En ook aan het begin van de dag niet. Bijvoorbeeld de maandag van de derde werkweek kwam ik aan. Ik had een schema met op papier 2 uur aan schoonmaak werk (2 check outs (=1uur) + 4 blijvers(=1uur) = 2 uur). Gossie, was ik daarvoor opgestaan. Terwijl ik bezig ben met mijn werk, komt mijn leidinggevende: 'Na deze afdeling moet je naar de 7e verdieping en daar 3 check outs doen (=1,5uur) en je moet de strijkijzers schoonmaken (30min)'. Mijn antwoord was 'Prima, you are the boss en alle uren zijn welkom'. Ik was nog geen 2 tellen op de 7de verdieping of ze komt met de mededeling dat ik voordat ik de strijkijzers eerst nog een uur op de 5e verdieping moet werken. Uiteraard vond ik dit wederom prima. Als je de uren dan optelt kom je op 5. Nu is de wet dat als je 5 uren werkt, je minstens een half uur pauze moet hebben. Die plande ik tussen de 7e en de 5e verdieping. Ik zou dan na de lunch nog 1,5 uur moeten werken. Terwijl ik mijn eerste biscuitje (ik had geen brood mee) in mijn mond stak, belde ze me weer. In plaats van de strijkijzers moest ik nog maar een kamer op de 7e verdieping doen. Wederom vond ik dat natuurlijk prima maar het geen wel aan dat de werkdagen niet echt vast staan.

Gebeurt er verder nog wat op het werk? Nou, bijzonder weinig maar af en toe is het wel grappig, zoals de volgende dialoog: Maria (leidinggevende): 'Aliekie (haar uitspraak van Alieke), you need to do the guest laundry and the stairs'. Ik: 'Prima, ga ik doen'. Maria: 'Normaal gebeurt de trap met de stofzuiger maar je moet de broom gebruiken wat het snoer is niet lang genoeg'. Ik: 'Broom? What is that, nooit van gehoord?' Ze kijkt me raar aan. Ze probeerde het uit te leggen maar dat werkte niet echt, vraag anders maar aan die en die. Toen bleek het gewoon een bezem te zijn. Tja, wanneer gebruik ik nou het Engelse woord voor bezem? Die moet je maar net weten en anders weet je hem gewoon niet. Gokken gaat lastig bij zo´n woord.

Oke, genoeg over het werk door naar het tweede onderdeel: zonnebaden. Sorry, voor dat, ik weet dat moeder natuur jullie zo af en toe wat in de steek laat. Maar hier is het over het algemeen prachtig. 34 graden overdag, zonnig ideaal weer. Af en toe wat windering maar een briesje is niet heel verkeerd. Het enige probleem is dat ik dus 6 dagen per week werk. Mijn diensten beginnen vaak om 11uur dus als ik meer dan 4uren werk, dan blijft er niet zo veel tijd over. Maarrrrrr als ik een keer op tijd vrij ben, dan ligt mevrouw een uur later wel aan de Lagoon (zie foto's). In de zee mag je hier namelijk niet zwemmen met oog op de zoutwater krokodillen (die ik nog niet heb gespot)

En toen kwamen we bij sporten. Zoals wel bekend ben ik over het algemeen sportiever dan de gemiddelde Nederlander. Dat sporten gebeurde meestal in teamverband (volleybal, voetbal) en zelfs voor het hardlopen had ik een aardige stok achter de deur met Marisha en Ilona. Die stokken zijn hier niet maar het scheelt dat ik het allemaal ook gewoon leuk vindt en hier dus uit mezelf ben gaan hardlopen. Het is nog geen marathon maar ik loop 3x per week 5,3km en dat op een gemiddelde snelheid van 11km/u. Dat in de warmte is niet slecht vind ik zelf en het is nog zo ruim voor de Cascaderun, gaat dus goedkomen. Daarnaast hebben ze hier ook vaste work out plekken. 3 of 4 plekken met vier verschillende oefeningen per plek. Ook die heb ik geprobeerd. En dat heb ik meer dan goed gedaan want mijn buik, armen, benen en alles wat verder spieren bevat in het lichaam, waren de twee daarop volgende dagen goed aanwezig.

Nadat ik dan lekker heb hardgelopen is er niks beters dan ofwel een kopje koffie of een glaasje wijn. Vaak ga ik voor beide. Het eerste wijntje is lekker bijkomen en uitzweten van het rennen, dan douchen, kopje koffie en dan buiten bij de rest op het balkon van het hostel. Het is niet bepaald een Nederlands hostel. Zo af en toe komt er een Nederlander voorbij maar dat dan moet je goed opletten want omdat diegene ook geen andere Nederlanders heeft, praat hij Engels en kun je hem niet meer zo goed als Nederlander herkennen. Wat me tegenvalt van mijzelf is, is dat het raden van de afkomst van mensen me steeds slechter afgaat. Iedereen lijkt op elkaar en de vooroordelen kloppen niet. Alle Duitsers zijn niet lelijk, alle Ieren hebben geen rood haar, alle Engelsen hebben geen witte huid, alle Fransen hebben geen Frans accent (meesten wel trouwens) en niet alle Scandinaviërs hebben blond haar en blauwe ogen.

Oeps, afgedwaald. Terug naar het wijntje drinken. Laatst op zaterdag zaten we gezellig buiten op het balkon met een grote groep, zo'n 13 personen. Het was heel leuk en gezellig. Maar het mooie was dat ze op 1 Zweeds meisje na (die er mar 15 minuten bij zat) allemaal van nature Engels sprekende mensen waren. 5 meisjes en 2 jongens uit Engeland, 3 jongens uit Wales en een Canadees. Dus ik als enige niet-Engelse. 4 van hen lagen ook op dezelfde kamer als ik. En ook gewoon overdag was dat wel leuk, want als ik een woord niet wist of ik had een theoretische vraag over de Engelse taal, dan waren ze altijd daar. Dus was echt top.

Het laatste kopje dat ik nu zou moeten doen is slapen. Dat slapen is niet veel anders dan thuis. Vaak van half 1 /half 2 tot 9uur 's nachts. Al is het wel op een heel ander moment van de dag dan dat jullie slapen (tenzij iemand nachtdienst heeft), het tijdsverschil tussen mij en jullie is (na dat de klok terug werd gedraaid) 9uur. Dus als ik 's ochtends wakker word, is het bij jullie nog avond de avond ervoor en voor Rik-Jan( in Canada) is het op hetzelfde moment zelfs middag of ochtend de dag voor mijn dag. Beetje vreemd als je erover nadenkt. Maar ja, wat is tijd he? Het is maar een getalletje dat te snel voort raast ;-)

Eigenlijk ben ik al aan het einde gekomen. Maar voor de mensen die het nieuws een beetje hebben gevolgd, die hebben gehoord over de bosbranden rondom Sydney en die zich afvragen of ik daar ook wat van heb gemerkt. Ja, ik moest keihard rennen om er aan te ontkomen (zie foto's). Grapje, dat is niet waar. Ik weet niet of de NOS ook een kaart van Australië heeft laten zien bij het nieuwsbericht. Maar de bosbranden waren dus rondom Sydney (rechtsonder in Australië) en zelf zit ik in Cairns dat rechtsboven in Australië ligt. Ik heb het hier natuurlijk wel op het nieuws gezien, een paar dagen voor jullie. Op het moment hoor ik er niet meer veel over. Ik denk dus dat ze nog branden maar dat het onder controle is of zo. Van deze bosbranden ga ik over op bosbranden die ik gewoon zelf in levende lijve heb gezien. Woensdag (ik was zomaar vrij) heb ik met de Canadees (James) en het Zweedse meisje (Sygrid) voor een dag een auto gehuurd. 3 Engelsen hebben er een voor 3 dagen gehuurd maar hun eerste dag zouden we samen doorbrengen in Cape Tribulation. Cape Tribulation is de plaats waar het regenwoud en het rif samenkomen. Van het rif heb ik niks gezien. Maar de dag was echt top en mooi. Erg geslaagd (zie de foto's). Op de heenweg zagen we rook dus helemaal enthousiast dat we vuur zouden zien. Het was echter meer rook dan dan vuur. Maar toch wel echt top. En na die geslaagde dag moesten we weer 2,5 uur terug rijden. Ik had de heenweg gereden. Dat Zweedse meisje was 19 en mag pas een auto huren alles je 21 bent. En James heeft geen rijbwijs. Voor de terugweg wilde dat meisje wel graag rijden. Nou, be my guest, ga je gang. De zon was al lang onder, het was pikkie donker, de auto was geen automaat (had ze in Australië nog niet eerder gehad) maar ze wilde rijden dus it's all up to you. Het eerste deel was tot aan de ferry. Zo'n 40 km over een bochtige en een beetje op en neer gaande (geen vlakke) weg. De maximum snelheid was 60. Ze zei dat ze totaan de ferry wilde en dat ik dan verder mocht/moest (nog zo'n 130 km). Ze startte de auto (+), vergat eerst de lampen (-), begon rechts op de weg (-), begon voorzichtig (+). Onder tussen 2 plusjes en 2 minnetjes, half/half is een voldoende voor haar rijgedrag. Maar wat doet mevrouw na een kwartier 40 te hebben gereden.... ze blijft 40 rijden. Terwijl de weg leeg is en je 60 en soms zelfs 80 mag. Het was weliswaar wat bochtig, maar zodra een bocht niet haalbaar is in de toegestane snelheid dan plaatsen de Australiërs keurig een bord met een adviessnelheid, en dus is gewoon 60 rijden verre van gevaarlijk. Maar mevrouw vond dus van wel. Het tochtje naar de ferry duurde dus een uur in plaats van 40 minuten. En in plaats van dan van stoel te wisselen bleef ze achter het stuur zitten. Voor die laatste 130km gold een maximum snelheid van 100. Ze begon weer met 60. Dat ritje zou ons op die manier dus een uur meer kosten. Dus zei ik haar: de weg is overzichtelijk, vrij en er geldt een maximum snelheid van 100, dus ga alsjeblieft iets harder. Ze zei: 'Oke'. Maar ze deed: 'Nee'. Ik werd er een beetje kriebelig van, veilig rijden is goed maar je kunt het overdrijven. Het was bijna 8uur en ik had honger. En nadat ik nog 2 keer had gezegd dat ze 100 mocht in plaats van 70, zij nog twee keer ja had gezegd en zij nog twee keer nee had gedaan, zei ik: 'We ruilen van plek. Dit wordt hem niet'. We zijn geruild en veilig en wel in Cairns aangekomen. Voor 10 uur. Dus de domino pizza was nog open. Lucky us. Zo hebben we die goede, leuke dag toch nog positief kunnen afsluiten! Die Engelsen hebben we in Cape Tribulation achter gelaten en die zullen binnen een paar dagen weer terugkomen. Dus dat wordt dan weer gezellig!


En wat ik dan dus nog ben vergeten, is dat op de terugweg het echt een bushfire was. Echt vuur. Ze waren het niet aan het blussen, want dat stuk bos brandt elk jaar af volgens een controleur die er aanwezig was. Ondanks dat het dus eigenlijk niet erg was, vonden wij het erg tof om te zien.

Dat was dan maar weer.

Groetjesss!!